Fuck-off! Even inchecken graag….

Soms heb je simpelweg je dag niet. Op zo’n dag kan zelfs de kleinste sociale interactie lastig zijn. Tenminste, voor mij dan. Dat werd pijnlijk duidelijk toen ik, de ochtend na een feestje, op zoek was naar een overhemd. Door mijn vermoeidheid en korte nacht was ik simpelweg niet opgewassen tegen de prietpraat. ‘Lekker rondje aan het maken meneer? Kijkt u even rond? Ja, mooi is die he?! Ik wil hem zelf ook!’ Na 20 minuten gaf ik het op. Er was maar één oplossing: zo snel mogelijk naar huis! En toen zag ik hem, een jongen die op zijn jas droeg wat ik voelde: ‘fuck-off’! Vandaag gewoon even niet, oké?!

Binnenstebuiten?
Op dat moment leek het alsof dit de oplossing was voor al mijn problemen. Stel je voor dat we meteen zouden kunnen zien waar anderen wel of niet voor openstaan. Zou dat alles niet meteen een stuk makkelijker maken?  Een witte bloem op je jas? Je staat open voor een praatje. Een hartje op je mouw? Een nieuwe liefde is meer dan welkom. Een plaatje van een hond? Dan mag er tegen je gepraat worden, maar kun je niet beloven dat je niet zult bijten. Mooi toch?

Fuck-off
En voel je dat het even echt niet gaat? Dan trek je gewoon je fuck-off jas aan. Soms geef je iemand namelijk het grootste cadeau door diegene even met rust te laten. Het enige gevaar dat ik me persoonlijk kan bedenken, is dat ik zo’n jas dan steeds vaker aantrek en langer draag. Maar ja of dat nou zo erg is. Bovendien, het voorkomt wel inschattingsfouten...

Fatale inschattingsfout
Ik zit op de middelbare school. Ik zie één van mijn vriendinnen staan kletsen met een ander meisje dat ik niet goed ken. Enthousiast loop ik op het duo af. ‘Ga je zo mee naar muziekles, we zijn al een beetje laat!’ Toen pas zag ik het: het andere meisje had een betraand gezicht. Ze kijkt me woest aan. Onhandig stamel ik iets als: ‘ik weet niet wat er aan de hand is, maar het komt vast wel goed.’ En voor ik het weet heb ik een stomp te pakken. Recht in mijn gezicht. De uitleg die ik later kreeg was simpel: ‘ze zat niet lekker in haar vel vandaag. Tja, dat was me inderdaad al duidelijk. Toch bedankt.

Het kan ook anders...
Gelukkig zijn er ook dagen waarop ik denk ‘Jaaaa, kom maar op. Maak me aan het lachen. Praat met me, ook als ik je totaal niet ken.’ Dan doe ik er zelf ook aan. Aan prietpraat. Sterker nog, op dat soort dagen kan ik zelfs ingewikkelde gesprekken aan. Moeizame gesprekken met collega’s over processen die niet lekker lopen. Over fouten die gemaakt zijn. Over vergeten acties en niet gehaalde deadlines. Dat zijn top dagen. En die heb ik gelukkig vaker wel dan niet. Maar soms, heel soms is zelfs een simpel praatje, ik zal het maar eerlijk zeggen, gewoon te veel gevraagd. Op zo’n dag ben ik altijd dankbaar voor de stiltecoupé. 

Fuck off of kom maar op? Inchecken graag!
Daarom ben ik zo’n groot voorstander van een incheck moment. Ook bij een zakelijk overleg. Het zou wat mij betreft prima zijn om veel vaker even kort stil te staan bij de vraag: hoe gaat het eigenlijk met je en/of hoe voel je je op dit moment? Niet alleen zodat anderen er rekening mee kunnen houden, maar ook omdat het mensen dwingt even contact met zichzelf te maken. Geen overbodige luxe! Ik kan namelijk zo een aantal mensen opnoemen die geen idee zouden hebben welke spreekwoordelijke emotiejas ze aan zouden moeten trekken. Waarschijnlijk ken je zelf ook wel mensen die dwangmatig hun ‘het gaat prima met mij jas’ tot hun nek toe dichtritsen, terwijl iedereen al lang ziet dat het binnenkort helemaal fout zal gaan….. Zonde toch?!

Niet normaal!
Hoe normaler het wordt om emotioneel transparant te zijn, hoe makkelijker het wordt om rekening met elkaar te houden en aan te sluiten bij wat een ander nodig heeft. Iedereen in contact met zichzelf en met elkaar dus eigenlijk. Zou dat nou niet mooi zijn?  Ik denk het wel. Maar dan niet op een fuck-off dag hoor. Dan denk ik alleen maar, laat me met rust met je check-in: ik heb mijn dag niet vandaag!

Wij ontwikkelen effectieve en speelse campagnes. In tekst en beeld. Het liefst over onderwerpen die écht ergens over gaan. Onze communicatiemiddelen bevatten meestal een knipoog of een gezonde dosis flauwekul. De wereld is al serieus genoeg! Maar met alleen ‘leuk’ kom je er niet. Daarom baseren we ons werk altijd op gedragspsychologie. Wat wij doen snijdt dus nog hout ook. Het juiste middel op het juiste moment. Het liefst zo simpel mogelijk. Zo krijgen wij jouw doelgroep samen in beweging.